ШУМСКА ЈАГОТКА -Содржат нешто повеќе витамин Ц од малинките и капинките,па се препорачуваат за слабокрвните ,затоа што содржат и железо.Во народната медицина се познати како сретство за намалување на крвниот притисок,против згрутчување на крвта и за спречување артериосклероза,за намалување на телесната тежина.Тие ја олеснуваат работата на црниот дроб,се зголемува лачењето на урината.Листот на јагодата се подготвува како индински чај и може да послужи за надоместување на изгубената течност при пролив.

ШИПКА -Старите римјани верувале дека може да се лечи кучешкото беснило.Плодот е рекордер по содржината на витаминот Ц,затоа што просечно содржи 1400 мг. а понекогаш оди и до 1870 мг. на 100 грама.Со сушење содржи 270мг. во сув плод,како чај за зимно време обично.Во кората има 5 до 8мг. на бетакаротин.Можат да се спечат надтинки,грип и да го зајакнат организмот,имунитетот.Се користат против воспаление на служокажата на дигестивниот систем.

МУШМУЛА -Содржи многу таннин,пецтин и прилично витамин Ц.Го потикнува лачењето на плунката и сокови за варење на храната па затоа се пожелни во исхраната на постарите лица кои имаат проблеми со варењето.Семчината содржат лековити материи,па потопени во вода даваат смеса која се нанесува на повредената кожа како облог.

КРУШИ -се вистинско богатство на шеќер, киселини, минерални соли, танини, витамини и ферменти. Содржи најповеќе калиум, калциум фосфат и магнезиум. Богати се со витамин – каротин: провитамин А, Б1, Б2, Б6, а витаминот Ц го има повеќе од јаболкото. Таа е вистински благодет за сите органи во организмот. Тие се вистински еликсир за крвните садови, срцевиот мускул, за бубрезите, и за болните од нефритис. Се препорачува и во случај на пролив.  Се препорачуваат во случај на камен во бубрегот, особено ако тој настанел од соли на оксалната киселина, крушите го забрзуваат распаѓањето на каменот и неговото исфрлање. Крушите го поттикнуваат растењето на децата, заздравувањето на рековалесцентите и влијае на зголемување на капацитетот на умствената работа.

БАДЕМ-семето од бадемот е висококалорична храна. Треба да се зема умерено од 10-20 парчиња на ден. Се препорачува на трудници, доилки, спортисти, нервозни особи и кај големи умни и физички напори. Се користи кај зголемена киселина. Од него се припрема пијалак за отстранување на грозница. Ако патиме од непријатно зуење на ушите, треба да земиме бадем замотан во памук и натопен во бадемово масло и да се стави во увото, постапката да се повторува додека не ни помине.

ЦИМЕТ -се употребува за појачување на чајните мешавини наменети за лекување на состојби карактеристични за зимски услови (настинка, грозница, артирт, ревматизам), има антисептичко и тонизирачко дејство, а се користел и за лекување при нарушена дигестија при немање апетит, мрзливи црева, грчеви во стомак и дијареја. Кората од циметот се препорачува и при прекумерно мокрење, полова немоќ при менструални болки, при аменореја и неплодност кај жени, не се препорачува при силни циклусни крварења.

САЛЕП-салепот е таинствен и чудотворен лек. Салепот е типична слузеста маса. Дејството на салеповата слуз (течност) е благотворно и корисно. Тоа е ефикасно средство за лекување воспаленија на слузницата на цревата и желудникот, а пред сè, против разни катари и проливи, особено кај децата. Салепот го закрепнува и јакне организмот, го подмладува и ја враќа потенцијата.

Ѓумбирот-корисен против мигрена,мачнини и ревматоиден артритис

      Ѓумбирот (зингибер оффицинале)  е корен од повеќе годишно зељесто растение, кое расте во тропските делови на Азија. Како додаток на исхраната со лековито својство е познат во Индија и  во Кина  пред повеќе од 3000 години. Се претпоставува дека нема друг зачин што има поголема примена во исхраната од ѓумбирот. Се употребува како исушен корен што може да се ренда или да се употребува сомелен. Денес, освен во тропскиот дел во Азија, се одгледува во Јапонија, Западна Индија и во Африка. Се смета дека  најквалитетниот ѓумбер успева во Јамајка. Ѓумбирот е многу популарен во европските земји, а кај нас од неодамна почна да се користи често.
      Од енергетски аспект, ѓумбирот е многу корисен за надминување на разните блокади во организмот и за ослободување на човековото тело од негативна енергија. Тој го отпушта човековото тело, го оптимализира лачењето на стомачните сокови и е многу корисен за надминување на проблемите со таканаречениот”нервозен” стомак.
      За таа цел, според написите, се употребувал уште пред новата ера.Востановено е дека може корисно да дејствува при настинките и во надминување на тегобите кај луѓето кај кои се јавува т.н. морска болест - мачнина и повраќање при долго патување.
      Според поновите клинички истражувања е утврдено дека ѓумбирот ја спречува и запира мигрената ефикасно како и предвидените фармацевски медикаменти, со таа разлика што воопшто не создава несакани ефекти. Според испитувањата на д-р Сривастава од Универзитетот во Данска, ѓумбирот дејствува слично како Аспиринот бидејки го сречува создавањето на простагландинот (супстанција слична на хормони) со што се намалуваат воспалителните процеси и болките во организмот.     Овој светски познат стручњак за примена на зачините во медицината, користејки го илјадагодишното искуство во традиционалната Индиска медицина, успишно ги лекувал тегобите кај пациентите што настануваат од автоимуното заболување-ревматоиден артхритис. Откако теоретски го разгледал дејствувањето на ѓумбирот,три месеци го применувал со мали дози кај болни од ревматоиден артхритис. Кај повеќе пациенти болките, отоците и утринската вкочанетост значително се намалиле и им се подобрила подвижноста.
      За таа цел д-р Сривастава им давал на пациентите во јадењата или во чаша вода три пати дневно по половина кафена лажичка мелен ѓумбир.
      Затоа препорачувам во секое готвено солено јадење да се става  по половина кафена лажичка ѓумбир или да се зема во чаша вода за да не се иритира слузницата во устата ако го земаме директно.
      И на други клиники е востановено дека ѓумбирот се покажал поефикасен од употребата на т.н. нестероидни антиревматици кај артритисот, кој иако ја подобруваат состојбата, имаат и несакани споредни ефекти. Ѓумбирот за разлика од антиревматиците дејствува преку најмалку два механизма во човековиот организам така што го спречува создавањето на простагландините и на другите воспалителни супстанции наречени леукотриени.
      Освен тоа, ѓумбирот дејствува и како антиоксиданс и ги разградува киселините што се создаваат во текот на воспалителните процеси во синовијалната течност во глуждовите. Констатирано е дека ѓумбирот не е единствен зачин што дејствува против артритисот. Слични ефекти се постигнуваат и со употребата на зачинот каранфилче.
      Препорачувам каранфилчето да се употребува како зачин во сите благи јадења или десерти, а ѓумбирот во сите солени јадења.
      Ѓумбирот дејствува и како антикоагуланс и се препорачува за сите луѓе што имаат тромбоза, особено за “срасните “пушачи, кај кои појавата на тромбоза моче да биде фатална. Ѓумбирот се препорачува и кај сите луѓе што лесно се тревожат т.н. паничари.
      Со редовно земање ѓумбир во препорачаните дози (2-3 пати дневно по половина лажичка сомелен ѓумбир) се создаваат услови за видливо спокојство бидејќи ги успокојува нервите и ги стабилизира мислите.
      Совети:

1. Ако сте настинати или имате грип, трипати на ден џвакајте по едно парче ѓумбир или пијте два до три пати дневно чај од ѓумбир.
2. Ако ја имате т.н. “морска болест”за време на патувањето со автомобил, со воз, брод или друго превозно сретство џвакајте по неколку парчина ѓумбир. Овие луѓе неколку дена пред патувањето редовно треба да го користат ѓумбирот во јадењето.
3. Луѓе што имаат т.н. нервозен стомак треба да пијат секој ден по една мала чаша чај од ѓумбир меѓу јадењата.
4. Препорачувам ѓумбирот и каранфилчето да ги користат сите луѓе бидејќи во ова време ретко кој е поштеден од наведените нарусувања.

Коприва
Биохемискиот состав на листот од копривата е мошне сложен.
Од минералните соли присутни се: калциум, фосфор, магнезиум, калиум, натриум, железо. Хормонот глукагон го регулира шеќерот во крвта. Ензимот секретин поволно влијае на зголемувањето на бројот на црвените крвни зрнца во крвта. Овој ензим влијае и на жлездите кои лачат сокови за растворање на мастите, белковините и јаглените хидрати.
Од киселините присутни се: мравја, танинска, силициумова, оцетна, пантотенска, гална и др. Од витамините има: А, Б2, Ц, Д, К.
Својства: својствата на копривата се докажани. Таа е еден од најдобрите чувари на функцијата на црниот дроб и претставува средство за запирање на крварењето (хемостатик). Како диуретик ја елиминира мочната киселина од организмот. Позната е како антианемик. Од копривата се употребуваат младите листови. Се берат кога копривата ќе достигне висина од 15-20 цм. Копривата не смее да се бере околу патишта, буништа, населби, околу ниви кои се со плевел или се ѓубрени со вештачко ѓубриво. Мајките доилки кои немаат доволно млеко, треба да конзумираат коприва, подготвувајќи ја на повеќе начини. На малите деца кои биле лишени од доење, копривата треба да им се дава како свежа или сува компонента во исхраната.

Чај против слабокрвност, жолтица, камен во бешиката и водена болест
Во еден литар вода се ставаат 50 гр иситнети лисја од коприва и се варат 15 минути, и тоа на вечер. Чајот се поклопува да преноќи. На утро треба да се процеди и да се пие наместо вода. Во народот, листот од коприва се употребува и за заздравување на рани, што тешко зараснуваат. На раната директно се става варена коприва. Добра е за лекување на мочните канали, преобилно крварење за време на менструација. Хлорофилот од копривата го зголемува снижениот крвен притисок на крвта до нормала.